1 -هنگامی که عشق دامن می گسترد ، کلام خاموش می شود . خبران خلیل خبران
2 - هفتمین قرار بچه های بلاگ اسکای در نهایت صفا و صمیمیت برگزار شد.
در حاشیه نشست های وبلاگی لازم دونستم به نکاتی اشاره کنم.
انتظار میرفت قرارهایی از این دست بار کیفی بیشتری داشته باشد. انتظار میرود که بیاییم نوشته های همدیگر رو مورد نقد و ارزیابی قرار دهیم( که این کار وقتی رو در رو انجام پذیرد تاثیر بیشتری نسبت به کامنت وبلاگی خواهد داشت ) ، و از مشکلات و موانعی که بر سر راه است صحبت شود .ولی دریغ .!
جوّ تا این حد صمیمی حیف است بی ثمر باشد.پتانسیل جمع بیش از اینهاست .
البته ناگفته نماند که گپ زدن ، قهوه خوردن و البته و صد البته بــــــــــرف بازی ( که انصافا به من کیف داد ) از ملزومات چنین نشست هایی است مخصوصا برای جلسات اول برای اینکه بچه ها بیشتر با هم آشنا بشن و همدیگر را پیدا کنند.
از نظر من هدف از چنین نشست هایی باید همان باشد که گفتم.و مسائل دیگر در حاشیه اند .
خب !
مشکل از کجاست ؟
اولین مشکل - چه از نظر کمی و چه از نظر کیفی - ، مشکلی است که گریبان گیر تمامی اداره های مملکتمون شده و آن ضعـــــــف مدیریت وبلاگ قرار است.
اصلا قصد ندارم خدای ناکرده نسبت به دست اندرکاران آن بخصوص صــــــدر بی انصافی کرده باشم و حتی لازم میدونم همین جا از زحماتی که متحمل شده اند تشکر کنم ، ولی فکر میکنم بعضی از موضوعات گفته شود بهتر است !
شخصی ( یا اشخاصی ) که مسئولیت چنین امری را بر عهده میگیرد باید هدفی از تاسیس وبلاگ قرار داشته باشد .( که البته باید برای دیگران هم تشریح شود و همه نسبت به آن متفق القول باشند)
من همین جا سوال میکنم که آیا به هدفی که داشته اید نزدیک شده اید ؟؟؟
و همین سوال رو از شرکت کنندگان هم دارم .!
من به عنوان یکی از کسانی که در نشست ها شرکت کرده ام جوابم منفی است !! ( و البته از نظر دیگران بی خبرم ! )
شاید ( شاید که نه حتما ) وقتی صدر این نوشته را میخونه میگه ای امیــــد ـ ... چند دفعه گفتم که تو صحبت رو شروع کن !!
اصلا من قصدم این بود که این موضوع را به بحث بگذارم ولی وقتی جلسه را تا این حد بدون برنامه ریزی ( هرچه پیش آید خوش آید !) دیدم منصرف شدم و آنرا به الان و وبلاگم ارجاع دادم.
تا اینجای قضیه مستقیما به مدیریت قرار مربوط بود و موضوع دیگر که تعداد شرکت کنندگان است غیر مستقیم.
بدیهی است که هرچه تعداد حاضرین بیشتر باشد نتیجه حاصله کاملتر و جامع تر خواهد بود.
لازم است اشاره کنم که مطالب گفته شده از دریچه ذهن خودم است . شاید کسانی هم باشند که تا همین حد برایشان کفایت کند . ولی من را ارضاءنکرده و نمی کند.
امــــید است که قرار بعدی با برنامه ای منسجم تر و هدفمندتر برگزار شود.
3 - در پاسخ به سئوال هفته پیش کاملترین کامنتی که نوشته شده از وبلاگ یاس سفید است به قرار زیر :
اما درسی که از این حوادث میتونیم بگیریم اینه که بلاخره باور کنیم که فانی هستیم...باور کنیم ممکنه تا یه دقیقه بعد دیگه زنده نباشیم...باور کنیم ممکنه تمام خوشیهامون در یک لحظه به بدبختی تبدیل بشه...پس باید شکرگذار بود و قدر لحظات رو دونست.