راه رفتن روی برف را حتما تجربه کرده اید و نقش ِ آج ِ کفِ کفشتان را دیده اید.
آیا به ردٌ پای افراد دیگه هم توجه کرده اید ؟
متوجه شده اید که از روی آنها تا حدودی میشه به خصوصیات آدمهایی که از آنجا عبور کرده اند پی برد . مثلا زن بوده یا مرد ، سنگین وزن بوده یا نه ، عجله داشته و یا قدم زنان راه میرفته و خیلی از موارد دیگه ...!؟
بر اثر آمد و شد ، مسیری بر روی برف بوجود خواهد آمد که از آن پس اکثر افراد ناخودآگاه از آنجا عبور خواهند کرد.
ولی با اندکی تابش خورشید و گرم شدن هوا همه ردٌ پاها محــــــو خواهند شد !
در این دنیا هم انسانها رد پاهایی از خود بجا میگذارد که میتوان آنها را به سه دسته تقسیم کرد :
- دسته اول کسانی هستند که در طول مدت زندگی خود همیشه بر روی ماسه راه میروند ، که با وزیدن نسیمی ردٌشان از پیکر ذهن ها پاک خواهد شد.
- دسته دوم آدمهایی هستند که بر روی زمین محکم قدم بر میدارند و ردٌی که از خود باقی میگذارند آنقدر سطحی است وکم عمق که نمی توان آنرا احساس کرد و فهمید .
- دسته آخر که تعدادشان نسبت به دو گروه قبل اندک است کسانی هستند که وقتی راهی را میروند اگر به بن بست برسند و یا نتیجه مطلوب حاصل نشود ، بر میگردند و روز دیگر با فکری جدید و کارآمدتر دوباره مسیر را می پیمایند. و این عمل آنقدر ادامه پیدا خواهد کرد که زمین با آن همه سختی اش مجبور خواهد شد اجازه ورود بدهد و آنگاه جای پاهای فرد روی آن نقش می بندد و جاودانه خواهد شد که آن همچون فانوسی است برای رهرویی آیندگان تا شاید آنها هم بتوانند از آن دیوار بلند عبور کنند.!
سلام و باز هم صد درود!
واقعا غبطه میخورم به اندیشه ای که در پس این قلم نهفته. فوق العاده بود استاد بزرگوار!
کاش همه ما با کمی صبر . همت ٬ در گروه سوم قرار میگرفتیم. یا لااقل رد پاهامان راه روشنی میشد برای آنان که در پشت ما در حرکتند.
پاینده باشید و در پناه حضرت دوست
دسته ی چهارم چی؟ اونایی که اصلا راه نمی رن چی؟ در مجموع به نظر می رسه مهم ترین هدف راه رفتنه ، نه؟
از کامنتت تعجب کردم...
من نگفتم زنها همه کارشون درسته که...نامرد و نا مردی تو عشق زیاد شده.اینجا منظورم پسرا بوده...از حرفم هم بر نمیگردم نامرد زیاده و مرد کمیاب ...نه نیست شده.
منم منظورم عشق بوده نه دوستی.
چند وقته وبلاگ نخوندی یادت رفته ها!!:)
درود به شما
تعبیر بسیار زیبایی بود. هرچند عدهی اندکی در دستهی سوم قرار میگیرند لیکن همین تعداد برای به ظهور رساندن نام والای انسان کافی هستند. همیشه یک چشمهی کوچک در دل کویر جلوهای عمیقتر و گرانقدرتر خواهد داشت.
در پناه معبد عشق
سلام دوست عزیز................خیلی خوشحالم که دوبار۹ این افتخار رو دارم که نوشتهای خردمندانه شما رو بخونم.............................شما رو به رقص فرهنگ وهنر در جنوب دعوت می کنم..............http://joonoob.blogsky.com/
کی همچین حرفی زده ؟ ( چشمک )
سال نو مبارک رفیق قدیمی
سلام
من الان دارم تو روم باهاتون چت می کنم تو کنفرانس خوشحالم که یه دوست وبلاگ نویس تازه پیدا کردم به منم سر بزن